Door familiaire omstandigheden werd de thuissituatie bij vader Bouke (59) onhoudbaar. Praten over gevoelens deed hij niet. Dat werd bij hem thuis vroeger ook nooit gedaan. Na slechts vijf afspraken bij de psycholoog was er wezenlijk iets veranderd, op een positieve manier.
Schelden op iedereen
“Ik heb echt leren praten bij de psycholoog, over gevoelens en dingen die me dwarszitten. Onze zoon heeft problemen met drugs en heeft ook een aantal keer dingen gestolen. Hij heeft daarvoor een tijdje in de gevangenis gezeten. Twee jaar geleden heeft hij mij en mijn vrouw thuis bedreigd met een geweer. Ik vond dat heel moeilijk en wilde hem niet langer in huis hebben. Ik heb sloten op de deuren laten zetten en verstopte mijn waardevolle spullen. Mijn vrouw vond dat ik hem een kans moest geven, “je moet positief blijven” zei ze, en daarom bleef de deur voor hem openstaan. Maar ik was bang. Ik kwam er niet uit met mezelf, ik bleef in een vicieuze cirkel zitten en kwam er niet meer uit. Mijn vrouw waarschuwde me en zei dat ik geholpen moest worden, maar ik zei dat het wel goed kwam. Maar het kwam niet goed. Ik werd steeds agressiever en was constant aan het schelden. Op iedereen. Ik botste op een gegeven moment ook met mijn vrouw, waardoor ze af en toe wegliep van huis. Er viel thuis niet meer te leven. Ik wilde heel graag bij mijn vrouw blijven, dus besloot ik uiteindelijk toch om hulp te gaan zoeken.
Naar de psycholoog
Ik zou nooit naar een psycholoog gegaan zijn, als mijn vrouw me niet overtuigd had. Ik ben een enorme binnenvetter. Ik kom uit een familie waar er nooit gepraat werd. Alles werd geheim gehouden, maar daar los je niets mee op. Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan, die me met Lentis in contact heeft gebracht. We kenden Lentis al, omdat mijn zoon daar ook in therapie heeft gezeten. Na twee behandelingen is mijn vrouw ook een paar keer meegeweest. Na vijf behandelingen zei de psycholoog: “Volgens mij ben jij wel klaar en kan je het zelf gaan doen.”
Geleerd te praten
Ik had handvatten meegekregen om thuis aan mezelf te werken. Soms zijn het heel simpele dingen. Als ik er even niet uit kom met mezelf, trek ik m’n schoenen aan en loop ik een rondje om tot rust te komen. Daarna lukt het gesprek wel. Als je staat te schreeuwen, werkt het niet. Ik heb echt geleerd om te praten over wat me dwars zit. Je karakter verander je niet zomaar na zoveel jaren, maar ik probeer het zo goed mogelijk. Tussen mij en mijn zoon gaat het nu een stuk beter. Het vertrouwen komt langzaam terug.”
Disclaimer: de ervaringsverhalen op deze site zijn van cliënten of oud-cliënten. Om privacyredenen maken we gebruik van gefingeerde namen en foto’s.