Pieter (39) heeft last van stemmingswisselingen. Het ene moment kan hij heel de wereld aan en het andere moment kruipt hij graag weg onder de dekens. In zijn studententijd leidde dit tot een psychose. Met behulp van zijn omgeving en professionals heeft hij leren omgaan met zijn stemmingswisselingen, ook wel bipolaire stoornis genoemd. “Ze zijn er nog steeds, maar wel binnen een acceptabele marge.”
“Mijn studententijd was intensief. Ik feestte en dronk veel, nam weinig rust en de prestatiedruk was hoog. Toen het einde van deze periode naderde – ik had uitzicht op een baan en al een tijdje een vriendin – wilde ik nog even het maximale uit mijn studentenleven halen, maar dit ging mis. De stemmingswisselingen waar ik altijd al last van had gehad, gingen over in een manische fase: Ik vloog uit de bocht en kreeg een psychose. Met hulp van mijn ouders en vrienden kwam ik bij de crisisdienst terecht waar ze met medicatie weer rustig kregen. Van het ‘top of the world’ gevoel was echter weinig over. De baan ging niet door, mijn relatie ging uit, mijn studie oppakken lukte niet meer en ook het zelfstandig wonen niet waardoor ik noodgedwongen weer bij mijn ouders terecht kwam. Dit alles voelde als een enorm verlies. De depressie deed zijn intrede.
Nadat ik bij mijn ouders tot rust was gekomen, kreeg ik hulp aan huis. Dit wordt intensive home treatment genoemd. Twee keer per week ging ik een uurtje wandelen met een verpleegkundige. Ik had een klik met deze man. Hij behandelde mij niet als een patiënt wat ik heel prettig vond. We hadden het over mijn dromen, het buiten zijn deed me goed. Stap voor stap hielp hij mij om weer structuur in mijn week aan te brengen en een doel in mijn leven te krijgen. Dat begon met een uurtje per week boksen en na een half jaar meldde ik me aan voor een Summerschool in Schotland. In de vreemde omgeving wist niemand iets van mijn psychische achtergrond en voelde ik mij voor het eerst weer Peter. Mijn zelfvertrouwen groeide. Ik kreeg weer zin in het leven.”
“Mijn therapeut behandelde mij niet als een patiënt. We hadden het over mijn dromen en ambities”
“Op dit moment krijg ik geen hulp aan huis meer. Wel heb ik nog contact met een psychiater. Met hem bespreek ik mijn dagelijkse struggles en hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Doordat hij mij al zo lang begeleidt, kan hij ook mijn vooruitgang voorhouden wanneer ik in een negatieve bui beland. Samen hebben we de juiste medicatie gevonden om te voorkomen dat ik te veel doorschiet in het manische of depressieve. Dat die schommelingen er zijn, heb ik leren accepteren maar voor mij is het wel belangrijk dat het binnen een draaglijke marge blijft. Door de hulp die ik heb gekregen uit mijn eigen netwerk en van professionals, heb ik weer structuur in mijn leven weten te krijgen. Daar hecht ik veel waarde aan. Sporten, werk, sociale contacten en slaap: de balans moet goed zijn.”
Disclaimer: de ervaringsverhalen op deze site zijn van cliënten of oud-cliënten. Om privacyredenen maken we gebruik van gefingeerde namen en foto’s.
Psychiater Jaap:
“Een persoonlijke klik en vertrouwen is heel belangrijk tijdens het behandelproces. Dat heeft Pieter in ieder geval goed geholpen. In elk probleem wacht een parel, een inzicht of kwaliteit, om ontdekt te worden. Daar gaan we met elkaar naar op zoek.”